"Opowieść snuje się dokoła człowieczej kondycji, dociera do trzewi istnienia, ale nie chce być opiniotwórcza, raczej dyskretnie zagląda do okien, uchyla zamknięte drzwi, nasłuchuje, notuje, przygląda się, kiwa głową, ale przede wszystkim zdaje relacje z istnienia, unaocznia mankamenty i daje do myślenia. Niezwykła jest tu intuicja
z której bierze się diagnoza, tak bezceremonialna i trafna."
Jacek Masłowski
"Świat przedstawiany w tomiku jest światem pozornie spokojnym, rozleniwionym, pięknym. Pod powierzchnią lukru i różnokolorowych farb, uśmiechów i deklaracji uczuć, wiary, dobra i równie dobrych intencji mieszka odraza, ohyda, okrucieństwo i produkty przemiany materii. Piękno kontra piekło. Jeżeli jesteś istotą wrażliwą, która zakładała, że będzie dobra, ufna i prawdziwa, nie łudź się, z czasem zostanie z ciebie wrak, nikt - płoniesz zignorowana na wejściu do atmosfery - fasada, za którą ukryjesz serce pokrojone na drobne plastry żalu."
Łucja Lange
"Życie – człowiek – świat – dobro walczy ze złem. Zło z dobrem. Przy całej swojej buntowniczości, przy całej swojej jaskrawości, jest to poezja niepozbawiona liryzmu.”
Elżbieta Anna Podleśna
"Podmiot liryczny, nie prosi, nie kadzi, nie przymila się uniżenie, ale wali pałą pomiędzy oczy... Niezwykła wrażliwość poety, wytoczyła oręż pióra przed szczątkową wrażliwość, aby ożywić świat na pół martwy. Słowami manifestuje niezgodę na rzeczywisty stan rzeczy,
w którym brak jest mądrości, miłości
– podmiotu naszej drogi.”
Małgorzata Ortmann
"Szokuje i każe dostrzegać głębiny ludzkich zachowań i przekonań. Wywołuje uczucia w nieregularnej skali odczuwania. Prawda naszych zachowań wydaje się słuszna, aż do momentu przeczytania słów poety. Przychodzą takie chwile, które krzyczą jego widzeniem, stając się dramatem dnia codziennego wielu. To, w jaki sposób autor podaje nam swój punkt widzenia
i odczuwania, można albo podziwiać albo odrzucić w pierwszym czytaniu.”
Alicja Cyran
"Wiersze skomplikowane, odbiegające od norm przyjętych, być może to forma poezji przyszłości. Autor sypie piaskiem słów prosto w oczy, to boli i piecze,
z początku niewiele widać, ale po chwili trzeba autorowi przyznać rację, oceniając zawartość tomiku. Zadziwia skondensowany język, w którym są słowa niezbędne jako nośnik negacji, drgające szybkim rytmem niecierpliwości współczesnych przekaźników informacji
i niespotykanych dawniej wydarzeń. Kasperowicz kpi, ale z goryczą piołunu. Czy zrozumiemy tę trudną poezję, splot myśli wykraczający poza wyobraźnię i lokujący się na wyżynach podświadomości?”
Zdzisława Górska
Kasperowicz Piotr 
ja tam wole wsadzic to wszystko do najglebszej szuflady i isc na spacer do lasu, po co sobie niszczyc watrobe z takiego powodu, jak juz to pic z radosci, nie prawdaz?
pozdrawiam serdecznie
PolubieniePolubienie
jak mi zagwarantujesz, że w 2 miesiące schudnę 12 kg to jadę na Arktykę heheheh
PolubieniePolubienie
no i skupiłam się na Arktyce… bo ona się rozpuszcza… i mnie to martwi, a nie wiem czemu teraz bardziej
bo jeśli się rozpuści to już nie zaprosi…
no a ja nigdy nie jestem na czczo… 😉
PolubieniePolubienie